Bye bye New Zealand, hello Australia

Heyheyy!

Hier weer een reisverslagje vanaf het zuidelijk halfrond. Dit maal niet meer vanuit Nieuw Zeeland, maar vanuit Australië. Op het moment is het donderdag 9 april en ik zit bij twee vrienden thuis in Melbourne, Aaron en Georgia. Deze twee ken ik nog van de reis door Afrika en hier ben ik op bezoek. Ze hebben me op sleeptouw genomen door de halve stad, supertof en erg gezellig.

Om m'n verhaaltjes nog enigszins begrijpbaar over te brengen zal ik netjes in chronologische volgorde verder vertellen, beginnend bij het eindpunt van de vorige keer. Dat was Queenstown, het kleine maar erg drukke dorpje in het zuiden van Nieuw Zeeland. Het wordt een lange lap tekst, maar ik heb ook genoeg te vertellen.

26 maart: Zoals te zien op facebook zijn we gaan downhill mountenbiken. Dat houdt feitelijk in dat je (samen met een mountainbike) met een kabelbaan naar de top van de berg gaat, om vanaf daar naar beneden te sjezen. Dit hebben we in totaal vijf keer gedaan, over speciaal hiervoor aangelegde paden, bruggetjes en heuvels. Echt geweldig hoe de adrenaline door je lichaam giert op dat moment, terwijl je gewoon maar op een fietsje zit. De dag sloten we af met de pizza's van de Fatbadger (0,5 meter in doorsnee) en een drankje.

27 maart: Een nieuwe reisdag brak aan, ditmaal naar Mount Cook. Mijn Duitse reismaatje Fabian bleef in Queenstown, dus na drie weken samen reizen moesten we elkaar gedag zwaaien. Gelukkig vond ik troost in de pizzapunt die nog over was van de avond ervoor. De bus zat helemaal vol, het grootste deel van de mensen voor mij nog onbekend. Onderweg heb ik samen met een Deens meisje gezellig naar m'n audioboek zitten luisteren. Dat ding komt nog eens van pas, zo vliegt de tijd voorbij (de mp3 speler, bedoel ik dan). Onderweg hebben we meerdere keren de bus aan moeten duwen omdat de startmotor kapot was, zoiets geeft toch wel karakter aan je reis. Eenmaal bij Mount Cook hebben we een rondje gelopen om te genieten van het fenomenale uitzicht op de hoogste berg van NZ.

28 maart: Op naar Rangitata. Deze dag konden we verschillende (dure) activiteiten doen, ik heb gekozen voor gewoon een lesje rugby op het grasveld. We zijn gestopt in een dorpje dat bekend staat om het maken van de grootste wollen trui ter wereld en dat geeft ook wel ongeveer aan het spannend deze regio was. 's Avonds hebben we gezamenlijk gekookt en onszelf vermaakt met kaartspelletjes en schaken (wat dan weer wel verrassend spannend was, om eerlijk te zijn).

29 maart: Deze dag zijn we kort langs het vliegveld van Christchurch gereden. De stad zelf slaan we over. Sinds de aardbevingen enkele jaren geleden is Christchurch een soort spookstad geworden. Er wordt enorm hard gewerkt aan de wederopbouw, maar het is nog lang niet terug in de oorspronkelijk staat. De bus stopt hier daarom niet voor de nacht, wellicht staat het over een aantal jaar weer op het programma. Onze volgende stop was Kaikoura, een leuk vissersdorp waar je kan duiken, walvisspotten en zwemmen met dolfijnen. Deze dag hielden we het echter bij het spotten van een aantal babyzeehondjes, die o zo schattig zijn. We sloten de dag af met de finale van het WK cricket, waarbij Australië ruimschoots won van Nieuw Zeeland.

30 maart: Op deze mooie ochtend mochten we om vijf uur ons bed uit om de dolfijnen wakker te gaan maken. Hiermee bedoel ik dat we zelf de oceaan in moesten duiken en zoveel mogelijk rare geluiden moesten maken, om de dolfijnen aan te trekken. Hoe gekker je doet, hoe interessanter de dolfijnen je vinden. Zo lag ik dus op de vroege ochtend in een koude oceaan dolfijngeluiden te imiteren. Het resultaat mocht er echter zijn, we werden omringd door honderden wilde dolfijnen die met ons wilden spelen, onder ons door zwommen en vrolijk uit het water sprongen. Wat een unieke ervaring. Om het nog unieker te maken bleken er ook orka's in de buurt te zitten, in het Engels beter bekend als Killer Whales. Zodra de dolfijnen hier lucht van kregen zag je ze met honderden tegelijk op de vlucht slaan en boven het water uit springen. Hier heb ik GoPro filmpjes van, deze volgen later :) De rest van de dag stond in het teken van de reis naar Picton, van waar de ferry richting Wellington vertrok.

31 maart: Dit was mijn tweede keer in Wellington, dit keer bleef ik echter een paar dagen hangen. Samen met een vriendin heb ik de stad verkend, het museum bezocht en calamari (inktvis snacks) gegeten in de zon, op een zitzak bij een leuk cafeetje. 's Avonds zijn we met twee bekenden van haar gaan stappen. Omdat het een dinsdagavond was hebben we een georganiseerde kroegentocht achtervolgt, zodat we niet de als enigen in het cafe stonden.

1 april: Deze dag begon ik met een rondje hardlopen langs de boulevard en het strand, samen met Matthijs. Die had ik de dag ervoor leren kennen met stappen, vriendelijke Nederlandse jongeman. Bij het strand zag hij bekenden, wat een goede reden was om ons rondje hardlopen te onderbreken en even de zee in te duiken. Later zijn we onze handdoeken en de zonnebrand gaan halen, om de rest van de dag op het strand door te brengen. 's Avonds hebben we meegedaan aan een bierpong toernooi in de kroeg, waarbij we tegenstanders moesten verslaan met teamnamen als 'Zhe focking Americans'. Navraag leerde dat ze daadwerkelijk uit Amerika kwamen.

2 april: Deze dag bracht de bus ons van Wellington naar Auckland, een rit van zo'n 10 uur. Hier eindigde mijn reis met deze reisorganisatie, Stray. Eenmaal aangekomen ben ik uit eten gegaan bij een klein Italiaantje met een paar bekenden, wat wel ongeveer de highlight van de dag was.

3 april: Dit zou een rustig dagje worden. Na het uitslapen hebben Matthijs en ik met twee Amerikaanses buiten de deur ontbijt gehaald en hebben we onszelf vermaakt met een schaakspel (van 4 bij 4 meter) in een spelletjeshal. 's Avonds zijn we naar Kingsmen geweest in de bioscoop, wat overigens een aanradertje is.

4 april: Spannende dag, de vlucht naar Melbourne stond op het programma. Na wat tijd te hebben uitgezeten in het park zijn we naar het vliegveld gegaan, om daar met z'n drieën eten te halen. De vlucht ging voorspoedig, de tocht naar het hostel niet. Stomme truus van de infobalie op het vliegveld had me de verkeerde kant op gewezen, dus ik was met twee tassen vrolijk een uur aan het wandelen. Overigens was het geen enkel probleem om vlot door de douane te komen, de mensen die je ziet op TV met Border Security zijn volgens mij gewoon niet de snuggerste… Mijn twee eerder ontmoette Nederlandse vrienden hadden gewacht te hebben op me in het hostel, zodat we samen uit konden gaan op deze zaterdagavond.

5 april: Deze dag ben ik wederom met de twee Nederlanders op pad gegaan, nu gingen we Melbourne verkennen. Dit deden we zowel per tram als te voet. Er is genoeg te zien, Melbourne is een gezellige stad. Na een barbecue op het dakterras ben ik vermoeid mijn bedje in gedoken.

6 april: Deze ochtend heb ik de Mitsubishi Pajero 4x4 van m'n Australische 'mate' op mogen halen, om de Great Ocean Road te rijden. Dikke V6 onder de kap, automaat, gemiddeld verbruik van 1 op 7, maar met een benzineprijs van nog geen euro per liter maakt dat weinig uit. Deze dag heb ik mijn eerste wilde koala gespot, die lekker zat te chillen in een boom langs de weg. Z'n koalavrienden zaten hoger in de boom, die waren daardoor lastiger te spotten. Ook hebben we het jaarlijkse Bells Beach Surf toernooi bezocht, waar veel professionele surfers aan meededen. Tof om eens te zien. Na de zonsondergang wisten we een backpackers te vinden die nog plek voor ons had, waar we een filmpje hebben gekeken in de lounge en lekker zijn gaan slapen.

7 april: Vlak na vertrek kwamen we aan bij de wereldberoemde 12 apostelen. Nee, het zijn er geen 12, en het zijn er ook nooit 12 geweest. Doet niets af aan hoe indrukwekkend deze rotsblokken recht uit de zee omhoog steken. Het weer hielp niet mee, we waaiden bijna van de klif af zo hard dat het waaide. Verder hebben we nog verschillende andere uitzichtpunten bezocht, om via de snelweg terug te rijden naar Melbourne. In twee dagen hebben we zo'n 650 kilometer afgelegd, maar we hebben slechts een minuscuul stukje Australië ontdekt. Het land is volgens mij best groot… Ik heb afscheid genomen van m'n Nederlandse vrienden en deze avond ben ik bij Aaron en Georgia gaan logeren.

8 april: We naderen het einde van m'n verhaal. Gisteren hebben Aaron en Georgia me meegenomen naar wat mooie plekjes in Melbourne. Zo hebben we Mount Dandenong bezocht, het strand van St Kilda en zijn we uit eten geweest bij LucyLiu, in een van de vele kleine straatjes die Melbourne kent. Tevens heb ik deze ochtend een tour geboekt naar Tasmanie. Dit kleine eilandje is twee keer zo groot als Nederland en kent veel onaangetaste natuur en wilde dieren. De dag van vertrek: 9 april.

Zo komen we aan bij vandaag. Ik vlieg straks naar Tasmanie, om morgenochtend aan een 6 daagse reis over het eiland te beginnen. Dit leek me wel leuk om te doen dus dit heb ik spontaan geboekt. Als ik terug ben in Melbourne ga ik naar een rugby wedstrijd en zal ik zaterdag 18 april richting Sydney gaan.

Gefeliciteerd als je tot hier hebt gelezen, het is een hele lap tekst. Toch heb ik nog allerlei dingen niet verteld. Een aantal dingetjes vond ik opmerkelijk aan mijn reis door Nieuw Zeeland, dus die wil ik nog graag even delen.

Zo zat er een ruim 50 jarige man in onze bus, die naast zijn werk in Canada al zijn hele leven de wereld rondreisde met een backpack. Hij had veel inspirerende verhalen en je gaat je afvragen waarom niet meer mensen zoiets doen. Zijn favoriete reisland? Iran, waar de mensen zo vriendelijk waren en het dagelijkse leven zo ander was dan de slechte verhalen in de media.

Een ander leuk weetje betreft Shrek het schaap. Dit Nieuw Zeelandse schaap heeft zes jaar lang het schapen scheren weten te ontwijken, voor hij werd ontdekt door de boer. Zijn vacht woog toen 25 kilo en hij ging hier bijna zelf aan ten onder. Nadat hij het land door getoerd was om hem te showen aan alle mensen, werd het scheren live uitgezonden op nationale TV. Ook is er in het museum in de hoofdstad van het land een deel gewijd aan het hem. Dat is dus wat de gemiddelde Nieuw Zeelander (of kiwi) bezighoudt...

Nou, tijd om af te ronden. Over een paar uur gaat m'n vliegtuig. Ik zie de berichtjes uit het Nederlandse wel weer tegemoet komen, dan probeer ik de berichtjes vanuit hier ook op gang te houden. Foto's volgen na Tasmanie.

Groetjes en tot snel!