Tasmania, Sydney and heaps of rain

Halloo vriendjes en vriendinnetjes,

Het is intussen alweer drie weken geleden sinds mijn laatste verslag, ai ai aii. Ik wilde er al eerder eentje schrijven, maar helaas hadden we een paar dagen geen stroom… Wie ik bedoel met 'we' zal ik straks vertellen, we beginnen weer waar ik de vorige keer gebleven was. Dat was 9 april, de dag dat ik m'n vlucht had naar Tasmanie. Deze had ik slechts een dag van tevoren geboekt, wat ik volgens mij nog nooit eerder heb gedaan. Maar ach, #yolo.

9 april: Deze dag vloog ik naar Hobart, de hoofdstad van Tasmanie. De vlucht duurde zo'n anderhalf uur, voor je gevoel ben je net in de lucht als je alweer gaat landen. Veel meer stond er deze dag niet op het programma, Jump Tours zou me de volgende ochtend ophalen. Afgezien van wat boodschappen voor de tour heb ik na de vlucht weinig gedaan.

10 april: Om 7.45 werd ik opgehaald om aan de tour te beginnen. We reden eerst naar Port Arthur, om rondgeleid te worden door de ruïnes van de oude gevangenissen. Tasmanie was, net als Australie, een gebied waar de Britten vroeger gevangenen heen stuurden. Als je op het vaste land van Australie nog meer de boef aan het uithangen was dan je al was in Engeland, dan stuurden ze je naar Port Arthur. Aan mensenrechten deden ze toen nog niet, het was dus geen pretje hier te zitten. Na deze periode probeerden de Britten het imago van het eiland wat op te poetsen, mede door Van Diemens Land voortaan Tasmania te noemen (vernoemd naar Abel Tasman en ja, ook dat was een Nederlander). Na een dag hier rondgewandeld te hebben zijn we naar Launceston gegaan, een goede twee uur rijden. Daar sloten we aan bij een andere groep van dezelfde organisatie, om samen met hun de oostkust van het eiland te verkennen.

11 april: Met een uiterst gezellige groep van 18 mensen in totaal zijn we deze dag een cheesetasting gaan doen. Nooit geweten dat zoiets bestond, maar ze wisten hier erg lekker kaas te maken. We hebben een stuk gekocht en meegenomen voor de picknick later die dag, op het strand bij de Bay of Fires. Hier hebben we op het witte strand gezeten, uitkijkend over een turkoois blauwe zee. Erg mooie plek om te lunchen. Die avond heb ik de in m'n studentenhuis inmiddels bekende pasta pesto salade gemaakt, waar ik stiekem erg gelukkig van werd. Het recept is op verzoek verkrijgbaar en zeker een aanrader ;)

12 maart: De wekker stond om 8 uur, wat gezien wordt als 'comfortabel uitslapen'. In de ochtend gingen we naar het Natureworld Wildlife Sanctuary, waar we mochten knuffelen met kangoeroes en wombats. Ze hadden er ook Tasmaanse Duivels en giftige slangen, daar mochten we alleen naar kijken. De dieren hier worden opgevangen als ze in het wild in de problemen komen, bijvoorbeeld doordat hun moeder aangereden is. Sommige dieren wonen er permanent, anderen gaan na een herstelperiode of opvoeding weer de natuur van Tasmanie in. Aangereden dieren (road kill) is overigens een groot probleem in Tassie, elke dag zie je meerdere dieren langs de weg liggen. In de nacht doe je er verstandig aan langzamer te rijden dan normaal, om beter te kunnen anticiperen op wat er mogelijk de weg over kan steken.
Na een jam tasting (ook daarvan wist ik niet dat het bestond) zijn we naar Wineglass Bay gereden, waar we met een paar mensen Mount Amos hebben beklommen. Dit zorgde voor een prachtig uitzicht over de verschillende mooie baaien in de omgeving. Het avondeten in Hobart bestond uit rumpsteak met friet, voor slechts $10. Omgerekend is dat ruim 7 euro, wat uitzonderlijk goedkoop is in het land waar alles duurder is dan in Nederland (behalve benzine dan, maar dat is gewoon belachelijk duur in Nederland…).

13 april: Vandaag gingen we door langs de westkust van het eiland, naar Russell Fall. Ook kregen we uitleg over de elektriciteit van het eiland, die voor 90% met waterkracht wordt opgewekt. De overige tien procent is windenergie. Na een barbecue hebben we de avond afgesloten in de plaatselijke bar van een afgelegen en eenzaam aandoend mijndorpje. De mensen die elke avond in deze bar komen zijn vooral mijnwerkers. Zij doen weinig anders dan hard werken en bakken met geld verdienen, om vervolgens niet te weten wat ze ermee moeten doen en het uitgeven aan te dure auto's en drank.

14 april: Deze dag hebben we een hike gedaan naar een of andere mooie waterval, door wederom een beeldig stukje natuur zoals ze daar zoveel van hebben in Tasmanie. Daarna zijn we naar de zandduinen gegaan, om daar te kijken naar de zee en van de duinen af te sleeën, dan wel te springen. Deze avond belandden we wederom in voorgenoemde pub, om hier te dineren (burgers met gefrituurde aardappel stengels) en wat te darten of poolen. Terwijl we dit deden hebben we wat sterke verhalen uitgewisseld. Leuk om te horen hoe mensen al reizend over de hele wereld de meest rare, interessante of opvallende dingen meemaken.

15 april: Op de laatste dag van de tour hebben we Cradle Mountain bezocht, jammer was wel dat we hem niet konden zien. De berg was verstopt in de mist, waardoor een rondje lopen rond Dove Lake niet het beloofde uitzicht verzorgde. Later op de dag trok de mist weg, waardoor we geen hele slechte dag hadden (die zouden later wel komen, in Sydney). Na een honing tasting en een zalm tasting eindigde de tour. 's Avonds in het hostel kwam ik op de kamer met een meneer die op andere meneeren viel, en zich daar ook overduidelijk niet voor schaamde. Zo probeerde hij mij ook te versieren met meerdere erg aparte opmerkingen… Je maakt nog eens wat mee tijdens het reizen. Ik was blij dat er nog meer mensen op de kamer lagen die avond.

16 april: Deze dag zou ik Hobart verkennen en in de avond terugvliegen naar Melbourne. Na het ontbijt heb ik een bezoekje gebracht aan het beroemde MONA museum (althans, ze zeggen dat het beroemd is…). Het is een wat gewaagd en apart museum vol met moderne kunst. Laten we zeggen dat het een leerzame ervaring was, en ik niet gelukkig word van wat men beschouwt als 'moderne kunst'. Ik heb nog nooit een kleuter een klassieke Van Gogh zien schilderen, maar een kleuter zou zonder twijfel wel 'moderne kunst' kunnen creëren. Anyway. Ieder zo z'n ding zullen we maar zeggen. Na de vlucht naar Melbourne heb ik een drankje gedaan met Emma, een vriendin uit Nieuw-Zeeland die op dat moment ook in Melbourne was.

17 april: Ondanks dat ik al eerder in Melbourne ben geweest, had ik nog niet alle bezienswaardigheden van m'n lijstje kunnen afstrepen. Daarom gingen Emma en ik deze dag samen naar Federation square om een expositie te bezoeken over de geschiedenis van films. Verder bezochten we de beroemde steegjes met graffiti, street art genaamd en dronken we een koppie koffie. Via de Botanische tuinen en de Queen Victoria Market zijn we met m'n twee Melbournse vrienden Aaron en Georgia naar een AFL game geweest. Dit is een soort mix tussen rugby, voetbal en eigenlijk is het geen van beiden. Er zaten zo'n 40.000 mensen in het stadion, wat het best een gezellige bedoeling maakte.

18 april: Na het ontbijt met bacon and eggs was het tijd om de auto op te halen van het station. Omdat we een paar drankjes gedronken hadden de avond ervoor hebben we de taxi terug genomen, dus moesten we nu de auto weer ophalen. Hierna heb ik het vliegtuig gepakt (die ik weer een dagje van tevoren had geboekt) naar Sydney, om m'n vriendinneke uit Afrika weer opzoeken: Josie. Zij woont bij d'r ouders in Sydney, ruim een uur noordelijk van het centrum. Dat noemen ze echter nog altijd Sydney. Omdat het zaterdag was zijn we na het avondeten de stad in gedoken om te gaan stappen, samen met haar zus en een paar vriendinnen. Wat een gezelligheid.

19 april: Na het uitslapen (en een paar glazen water) ben ik met Josie naar Palm Beach gereden, een mooi en bekend strand niet ver van haar huis (en half uur rijden betekent hier 'om de hoek'). De zee is zo'n 20 graden dus we hebben even een frisse duik genomen. Verder hebben we de dag een zondagse invulling gegeven, door wat aan het zwembad te hangen (niet erin, want het water van het zwembad is wel koud) en een film te kijken.

20 april: Wederom heb ik een beetje uitgeslapen deze dag. Prettig om eens niet om 8 uur klaar te moeten staan. Daarna ben ik met Josie en Gabi (haar zus) naar de Art Gallery of New South Wales gereden. Het was namelijk baggerweer en het plensde van jewelste, dus we moesten een binnen-activiteit zoeken. Via het winkelcentrum in Chatswood zijn we weer naar huis gegaan, om met een dekentje op de bank te schuilen voor de wind en regen buiten.

21 april: Het is ochtend, ik sta op. Ik doe het licht aan. Althans, dat probeer ik, maar er is geen stroom. In de storm die nacht is er een boom op de elektriciteitskabels gevallen, waardoor er geen stroom is. Meestal duurt dit hooguit een dag, nu zou het echter vijf dagen duren voor er weer stroom was… In het daglicht hebben we binnen gezeten omdat het zo regende, na zonsondergang (rond 6 uur) kwamen we niet verder dan een kaartspelletje en lezen met een klein lampje.

22 april: Zie de dag ervoor. Geen stroom, wel veel regen. Voor de afwisseling heb ik Gabi geleerd hoe ze moet schaken en hebben we Triviant gespeeld. Het plan om m'n reis uit te stippelen, foto's te uploaden en een verslag te schrijven viel in duigen, want voor dat alles had ik zowel een laptop met volle accu als internet nodig.

23 april: Deze dag ben ik het huis ontvlucht, omdat het weer een beetje beter werd. Zo ben ik alle highlights in Sydney gaan bekijken: De Harbour Bridge (die maar liefst een halve kilometer overbrugt, in 1932 gebouwd is en 40.000 ton weegt), het Sydney Opera House, de Botanical Gardens, het Museum of Contemporary Art. Daarna heb ik de bus gepakt naar Bondi Beach, waar het halve strand weggewaaid bleek te zijn in de storm. De straat langs het strand lag vol met zand en was afgezet, bouwvakkers waren met graafmachines en shovels druk bezig zand naar het strand te dragen (klinkt als water naar de zee dragen, maar dit had wel degelijk nut). Vanuit hier ben ik langs de kust naar Coogee gelopen, een ander strand. Werkelijk een prachtige wandeling van zo'n drie uurtjes langs allerlei stranden. De sfeer is heerlijk. Overal zijn mensen aan het sporten, hardlopen, surfen, bruin worden, noem het maar. Gezien worden, fit zijn, dat zijn dingen die hier belangrijk zijn. Samen met een vriendin die ik in Tasmanie heb leren kennen en in Coogee woont ben ik gaan stappen in de Ivy bar, waar op de bovenste verdieping van de club een openluchtzwembad zit. Vet.

24 april: Deze dag zou ik met Josie naar de Hunter Valley gaan om hun wijngaarden te bekijken en te slapen in hun vakantiehuis. Helaas bleek het gebied overstroomd en was er geen stroom. Als backpacker kan je hiermee omgaan en verzin je wat nieuws. Plan B omvatte niet veel meer dan op het strand zitten bij Coogee, omdat het inmiddels lekker weer was. Hier heb ik bijgepraat met Manon, die ik ken van Afrika. 's Avonds ben ik met haar gaan stappen (de Partysquad draaide) en heb ik een nachtje in een hostel in de stad geslapen.

25 april: ANZAC Day, de dag waarop Australiers en Nieuw-Zeelanders de omgekomen militairen eren uit de eerste wereldoorlog. Het is een soort combi van 4 en 5 mei in Nederland. Dit wordt gedaan door parades met doedelzakmuziek, eerbetoon aan veteranen en vieren dat het een nationale feestdag is. Nadat ik terug ben gegaan naar Josie (er was weer stroom) zijn we in Manly gaan stappen.

26 april: Na drie dagen stappen vond ik het wel best: Tijd voor een luie zondag. Er was een Koningsdag feestje in de stad met Nederlanders, maar na drie dagen stappen bleef ik thuis. Ook regende het en moest ik de dag erna vroeg op. Wel heb ik uitgebreid geskypt met verschillende mensen thuis, best leuk om eens bij te kletsen met iedereen :)

27 april: Vandaag een spontaan geboekte trip naar de Blue Mountains. Eigenlijk zijn ze niet zo Blue als beloofd, en zijn het ook helemaal geen Mountains. Het is een canyon, met op de bodem een rivier, vergelijkbaar met de Grand Canyon in de VS. Hier hebben we verschillende wandelingen gemaakt, van het uitzicht genoten en rondgekeken. Ik moet zeggen dat ik het landschap van Nieuw Zeeland steeds meer op prijs ga stellen. Huh, ik zit toch in Australie? Ja, dat klopt. Wat je in Nieuw Zeeland op den duur als 'normaal' beschouwt, is in Australie namelijk een grote toeristische attractie.

28 april: Gisteren had ik me voorgenomen om dit verslag te schrijven, maar helaas ben ik buiten de deur gaan lunchen met Gabi en twee vriendinnen. Heel vervelend allemaal. Dat duurde een paar uur. Verder had Josie haar laptop nodig in de avond, dus heb ik weinig nuttigs kunnen doen (afgezien van het kijken van een film).

29 april: Vanochtend heb ik Josie, Gabi en hun ouders uitgezwaaid. Na tien dagen Sydney was het afscheid nemen niet leuk, maar het hoort bij het reizen. Wanneer (en of) ik ze weer zie is onbekend, maar zo is het leven. Ik zit nog in hun huis, op Josie haar laptop. Ik sluit straks af en ga richting het centrum, om vanaf daar door te reizen met iemand die ik ken van Tasmanie. Waarheen, dat weten we nog niet. Er wordt wederom slecht weer voorspeld voor zowel Sydney als Byron Bay, als ook voor alles daartussenin. Balen! Maar niets aan te doen. Ook dat hoort bij het leven. Wellicht is het geluk op, aangezien ik in Nieuw Zeeland opvallend vaak goed weer heb gehad.

Wat ik de komende dagen ga doen, ik heb geen flauw idee. De plannen om mijn reis uit te stippelen en foto's te uploaden vielen door de hevige storm in duigen. Ook vandaag is het weer druilerig weer. Ik wil nog altijd iets van vrijwilligerswerk doen op een boerderij, maar ook dat moet ik nog uitzoeken. Alles kost tijd, iets waarvan ik zo veel maar toch zo weinig heb. De foto's blijf ik jullie schuldig, afgezien van wat af en toe via facebook voorbij komt.

Overigens zou mijn totale reis (van 3 maart tot 19 juni, wanneer ik land op Schiphol) 109 dagen duren. Ik zit nu op 58 dagen, wat betekent dat ik al over de helft van mijn reis ben. Andersom bekeken, ik heb nog 50 dagen te vullen tot aan Cairns. Jeuj.

Groetjes daar en tot snel!