De eerste tien dagen NZ

Halloo allemaal! (Of Kia ora, zoals ze hier zeggen)

Omdat verschillende mensen erom vroegen en het toch wel makkelijk is om zelf m'n reis bij te houden, heb ik besloten toch een waarbenjij.nu aan te maken. Elke keer in de bus typ ik een verhaaltje op m'n telefoon, die ik de eerstvolgende keer in de wifi direct kan uploaden. Klinkt simpel, maar met de wifi in NZ valt dat nog niet mee. NZ is een groot land, met veel afgelegen hostels en lodges. Het is niet ongewoon om ergens te verblijven waar geen internet is. Op sommige boerderijen kan je nog het heerlijk afgelegen gevoel ervaren. Duizend schapen die op je hectares grond rondom een boerderij lopen, paardrijden, jagen op de zwijnen die de schapen aanvallen, en 's avonds drink je een paar sterke borrels voor je vroeg je bed in duikt. Ik zie wel waarom sommige mensen graag emigreren hierheen, het is back to the roots, mannen dingen doen en ruig zijn. Best tof, daarover later meer.

Ik zal proberen m'n verhaal kort te houden, als ook genoeg te vertellen om wat van de sfeer te proeven. Ik begin in chronologische volgorde met de vlucht hierheen op 3 maart.

3 maart: In het vliegtuig geruild met een andere passagier, zodat ik gezellig naast Eline, m'n klasgenote van de NHTV, kon zitten. Zij ging met een vriendin naar Thailand en stapte ook over in Hongkong. Als je denkt dat Hongkong ver vliegen is, dat is pas halverwege naar Auckland... Verder het standaard verhaal in het vliegtuig: eten is oké, slapen gaat matig, de meeste films die ze aanbieden heb ik al gezien, enz enz.

4 maart ofzo: even Hongkong in gedoken tijdens m'n 8 uur overstap, fotootje gemaakt en weer door.

5 maart: geland in de ochtend, enorm brak maar toch lekker Auckland gaan verkennen. Lonely Planet mee, boodschapjes gedaan voor wat te eten, en op jacht naar avonturen. In de avond was ik volledig gesloopt, dus hier heb ik rond 19.00 uur aan toegegeven en ik ben m'n bed in gedoken.

6 maart: wakker om 6 uur, jetlag is duidelijk aanwezig. Om 7 uur m'n bed maar uitgegaan en ontbijtje gemaakt. Na een tijdje in het hostel te hebben gezeten kwam ik erachter dat vrienden maken toch lastiger is dan gedacht (of de mensen in het hostel waren erg saai). Tinder hielp trouwens wel, maar verder dan een goed gesprek kwam het niet. Daarom ben ik maar in m'n eentje de stad gaan verkennen, richting het park en het museum. Interessant weetje: NZ is pas 800 jaar geleden ontdekt door Indonesiërs met bootjes enzo, voor die tijd leefden er alleen vogels en reptielen. Daarna is het 'herontdekt' door Europeanen, zo'n 200-300 jaar geleden. Omdat de Maori's de reizigers opaten werd er nogal wat gevochten, net als tussen de Maori stammen zelf. Dat eindigde rond 1870. In Europa hadden we toen fabrieken, spoorwegen en al bijna auto's, hier was alles nog altijd oerwoud. Zo jong is het land dus. Maar ik dwaal af. Na een powernap heb ik m'n reis uitgestippeld en nog even geskypt met Frank in NL, waar het dus 12 uur vroeger is.

7 maart: deze dag begon mijn busreis met Stray. Ik heb een 23 daagse reis geboekt, maar tussendoor kan ik uitstappen waar ik wil. Een aantal keer per week rijdt zo'n bus de route, dus een aantal dagen later kan ik dan weer bij de volgende instappen. Zo doet iedereen dat, dus de samenstelling van de groep verandert constant.
Eerste halte: Raglan. Goede plek om te surfen, dus hier hebben we een lesje genomen. Op den duur stormde het, maar als je in het water staat maakt regen je ook niet natter dan je al bent. Storm is wel goed voor de golven, dus dat was leuk. Na het surfen zijn we voor dagverse Fish and Chips gegaan in de haven, die zo overdag wordt gevangen om 's avonds op te eten. Dat is pas vers. Ik hou niet zo van vis, maar na deze maaltijd moet ik die mening wellicht eens gaan bijstellen. Later op de avond hebben we (jawel) Kings gespeeld met kaarten, waarbij (uiteraard) gedronken werd. Heel apart om mensen die je een halve dag kent meteen het hemd van het lijf te vragen over hun persoonlijke leven, maar dat is het doel van het spel. Zo leer je elkaar nog eens kennen...

8 maart: relaxing day. Ik heb meteen een extra dag genomen in de Karioi Lodge waar we sliepen, de bus reed door. Gewoon een dag chillen, tussen de palmbomen, in de zon. Simpelweg omdat het kan. In de avond hebben we een barbecue gehouden en aan het vuur zitten babbelen over hoe enorm lekker pannenkoeken met ijs eigenlijk zijn. Dat omschreef het niveau van de dag wel.

9 maart: nieuw bus, nieuwe mensen. Onze chauffeur is een gestoorde midget (dwerg, lilliputter, whatever. Hij is 152 cm lang...) die net bij de pedalen kan (soms niet, zegt ie..). We hebben de Waitomo Glowworm caves bezocht, waar we zijn gaan black water raften. Met andere woorden: wetsuit aan, helm op en een paar uur door grotten klauteren, zwemmen en drijven waar leuke lichtgevende larven op het plafond zitten. Enig. Daarna hebben we een culturele avond gehad in Mourea waar we bij een Maori familie slapen. Die mensen bestaan nog en zijn duidelijk herkenbaar. Ze zijn allemaal imposant (m/v), luchtgetint en vaak dikkig. Ik snap waarom ze allemaal aan rugby doen, het zijn net een soort oermensen a la 2015. Denk niet dat deze mensen in grotten wonen, ze hebben gewoon normale banen, normale huizen en ook facebook (of een CU2, superdudes of sugababes, weet ik het). Ze hebben wel hun eigen geloof, cultuur en tradities, zoals de haka. Mocht je niet weten wat dat is, (ga je eerst schamen en) dan moet je dat even opzoeken op YouTube (New Zealand, rugby en haka zorgt vast voor resultaten). Ze hebben ons ook geprobeerd de haka te leren, wat binnen tien minuten vlekkeloos ging (not). Vermakelijk was het wel.

10 maart: volgens mij ben ik nogal langdradig, ik ga inkorten. Overigens is ook niet elke dag net zo spannend (zie het einde van 8 maart). Deze dag zijn we naar Lake Aniwhenua gegaan om daar een speciaal gerecht te eten, te chillen, enz. Ook heb ik Hobbiton bezocht, het dorpje uit Lord of the Rings en De Hobbit. Ondanks dat ik een hekel heb aan LOTR kon ik deze kans niet voorbij laten gaan (haters gonna hate).

11 maart: ondanks dat NZ is ontwikkeld land is, blijkt echte armoede nog wel degelijk te bestaan. Daarom hebben we 's ochtends doggy bags met het eten van de avond ervoor naar een schooltje gebracht waar Maori kindjes het allemaal niet zo breed hebben. Ook laten we daarmee zien dat de wereld groter is dan hun eigen (vervallen en arme) dorpje. Na een tussenstop in Taupo zijn we naar de Blue Duck Farm gereden in de buurt van Whakahoroo. Dit is minstens een aantal uur rijden van 'bewoonde wereld', maar werkelijk prachtig om te wonen/werken. Hier is waar mannen weer mannen kunnen zijn. Jagen op geiten en zwijnen, paardrijden (nee, dat is niet gay zoals in NL, hier ben je een baas met je geweer en cowboyhoed. Daarnaast is het 'weiland' een aantal hectare groot, dus je loopt niet ff naar de andere kant), crossen op de quad, noem het maar. Een grote boerderij vraagt om hard werken, maar het is niet te vergelijken met iets in Nederland (en wellicht zelfs Europa). Het diner bestond uit varken of geitenworst, zekf geschoten van het land. Jagen is niet iets voor de lol, het moet een doel dienen en het dier moet dus gebruikt en opgegeten worden. Daarna heb ik de verantwoordelijkheid gekregen voor het vuur, aangezien m'n medereizigers hadden uitgevonden dat ik op scouting zit. Ik heb ze meteen een masterclass in vuurtje maken gegeven, het is eigenlijk verbazingwekkend hoe weinig mensen dat kunnen (dan voel je je weer man).

12 maart: zelfde plek, extra nachtje op de boerderij in onze lodge. Vandaag ben ik gaan paardrijden met een paar mensen en de hond, een unieke ervaring. De berg op gallopperen, bijna van t paard af pleuren, rondhobbelen, helemaal top. Het uitzicht vanaf het hoogste punt van de berg is erg mooi, nu snap ik goed waarom mensen voor dit leven kiezen.

13 maart: vroeg op, de bus vertrok om 6.15, op naar National Park om Mount Doom te beklimmen (de bijnaam van deze berg voor de LOTR fans). Een hike over een nog actieve vulkaan van 23 km, 2000m hoogte, op naar de top van Mount Tongariro. Deze is twee jaar geleden voor het laatst uitgebarsten, dus dit is 100% veilig... Lekker uptempo gedaan ondanks de spierpijn van het paardrijden, met zes uur waren we klaar. (Voor de huisgenoten in NL: terwijl jullie stonden te feesten op het huisfeest sleepte ik mezelf een berg op, tegelijkertijd. Toch grappig..) Daarna zijn we de jacuzzi in gedoken, waar ik met m'n benen uit heb gehangen. Verbrande kuiten in een 40 graden warme jacuzzi is niet erg comfortabel. Diner bestond uit zelfgebakken hamburgers op broodjes waarna we afsloten met sterke verhalen en een borrel.

14 maart: aangekomen in Wellington na een ochtend uitslapen. Relatief gezien dan, 8 uur de wekker is uitzonderlijk comfortabel. Momenteel Australië gaat het tegenovergestelde worden, daar gaat het juist om uitslapen, chillen, surfen en genieten van het strand. NZ richt zich meer op de natuur, het landschap, outdoor activiteiten en dat soort dingen. Inmiddels zit ik in de bieb, want daar is gratis wifi. Ja, ik ga zo de stad weer in en toerist spelen, maar ik moet even babbelen en wat dingetjes regelen nu er eindelijk fatsoenlijk internet is.

Komende dagen: om te beginnen komt er een massive cycloon aan, categorie 5 (van de 5). Dit is geen slechte grap, NZ heeft in 30 jaar niet zo'n grote cycloon gezien. Golven van 20 meter op zee, aan de kust verwachten ze golven van 6 meter. Hij komt echter aan in het noordoosten, ik zit dan al op het zuidereiland. Vergeet niet dat NZ ietsje groter is dan Nederland en het al meer dan een dag rijden is om het noordereiland over te komen. Oftewel: alles komt goed, dit zijn ze hier gewend.

Verder staat er op de planning om vanavond Wellington onveilig te maken, al moeten we wel weer om 5.45 op voor de ferry. Je leest het goed, daar staat kwart voor zes in de ochtend.

Het programma ken ik niet uit m'n hoofd, maar het omvat dingen als zwemmen met dolfijnen (wilde dolfijnen, tientallen) en gletsjer klimmen. Verder ga ik het naar m'n zin hebben en nieuwe mensen ontmoeten, wat altijd leuk is. Ter illustratie: ik zit nu in de bieb met 3 Duitsers, een Deense en een Amerikaanse. Vrouwen zijn sowieso oververtegenwoordigd, wat opvallend is. Niet vervelend echter.

Check jullie later, ik ga proberen wat foto's van m'n digitale camera op een computer en dan op facebook te krijgen. Op m'n telefoon staat weinig leuks namelijk.

Groeten thuis en alles! Laterrr